Aardewerk Zomerweek 2025
Waar de beschaving eindigt, begint de wildernis: ruw, duister en gevaarlijk. De beschaving voert een onafgebroken oorlog tegen deze wildernis en zijn bewoners, tegen de wilde planten, dieren en de wilde mensen, en ook tegen de wildernis in onszelf, onze wilde driften en instincten, onze agressieve en destructieve passies en neigingen.
De wildernis dient getemd, aan banden gelegd, gecultiveerd te worden tot een nieuwe wereld, een veilige, gerieflijke, comfortabele wereld, een wereld waarin de mens zijn hogere geestelijke bestemming kan waarmaken.
In zijn bestseller Het einde van de natuur uit 1989 stelt de Amerikaanse schrijver en milieuactivist Bill McKibben dat de oorlog van de beschaving tegen de wilde natuur voorgoed is gewonnen: er is geen plek meer op aarde die niet de impact draagt van de mens. We zijn, zoals het enkele jaren later zal heten, het tijdperk van het Antropoceen binnengetreden.
Terwijl de enen deze overwinning vieren, betreuren anderen het verlies, de ontzettende verarming van een wereld waarin de mens overal alleen nog zichzelf tegenkomt. Dagelijks verdwijnen talloze planten en dieren en hun woongebieden uit onze wereld om plaats te maken voor de mens en zijn vee, zijn gebouwen, wegen, mijnen en technische installaties. De oorspronkelijke wereld kwijnt weg onder de beschavingsdruk maar ze kan nooit volledig verdwijnen omdat de wilde natuur de primaire werkelijkheid is, de werkelijkheid die voorafgaat en ten grondslag ligt aan de mens en zijn beschaving.
Tijdens de zomerweek van dit jaar willen we kennis maken met de nieuwe natuurbehoudsbeweging en natuurfilosofie van rewilding. Het gaat hierbij in eerste instantie om het herwaarderen en terugbrengen van vrije en wilde natuur: het bezettingsleger van de beschaving trekt zich terug en geeft de onderworpen natuur terug de vrijheid om zichzelf te zijn.
We willen tijdens deze zomerweek de historische wortels en filosofische grondslagen alsook de praktische toepassing van rewilding onder de loep nemen. We gaan ons buigen over de sociale en politieke implicaties van het terugbrengen van wilde natuur in onze beschaafde wereld, over de conflicten met al dan niet gerechtvaardigde economische belangen en over rechtvaardigheidsaspecten. Aan de hand van praktijkvoorbeelden bestuderen we kritisch de doelen en verwezenlijkingen van deze nieuwe natuurherstelbeweging. Zo trachten we ons stap voor stap een veelzijdig, kritisch engefundeerd beeld van de theorie en praktijk van rewilding te vormen om onze eigen positie hiertegenover te kunnen bepalen.
Meer informatie en inschrijvingen op de zomerweek-pagina op aardewerk.be.
Bio Linde Devroey
Linde De Vroey is doctoraatsonderzoeker aan de Universiteit Antwerpen. Ze werkt op het snijvlak van milieu-ethiek en culturele filosofie, en focust op de culturele aspecten van rewilding. Haar onderzoek loopt van de filosofische wortels van concepten als rewilding, wildheid en wildernis naar de hedendaagse sociale, politieke en culturele implicaties van natuurherstel. Het belang van plaats, landschap, en lokale cultuur staat daarbij centraal. Linde volgt een praktijkgerichte aanpak, en haar onderzoek combineert filosofische kritieken met veldwerk in de Schotse Hooglanden. Ze is tevens oprichter van creatief audiocollectief Wilderhistories, co-host van podcast-trilogie Wildernissen, en schreef verschillende bijdragen over rewilding in academische en journalistieke media. Haar eerste boek Verwilderen. Over de grenzen van natuur en cultuur verschijnt in het voorjaar van 2025 bij uitgeverij Ertsberg.