Drugsoorlog Duterte tekent kinderen voor het leven

Mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch (HRW) sprak met nabestaanden van mensen die in de Filipijnse drugsoorlog vermoord werden en bracht daar onder meer een video van uit.

In het rapport Our Happy Family is Gone worden de problemen uiteengezet van kinderen van wie de ouders of verzorgers werden vermoord. Veel kinderen kampen met psychologische problemen en allemaal hebben ze te maken met economische problemen die verergerd zijn door het wegvallen van een broodwinner, zegt HRW. De verergerde armoede en het trauma leiden ertoe dat veel kinderen uitvallen op school of noodgedwongen zelf aan het werk gaan. Andere kinderen belanden op straat.

Niet meer naar school

Jennifer M. vertelt dat ze niet meer at en op school werd uitgescholden nadat haar vader in 2016 was vermoord in Quezon City. “Ik was boos op de politie. Mijn vader smeekte om genade, maar ze luisterden niet. Hij werd voor mijn ogen doodgeschoten”, vertelt Jennifer, die destijds twaalf jaar oud was.

Het gezin van Renato A., die in 2016 werd vermoord in Mandaluyong City, heeft het sindsdien erg moeilijk. Zijn drie kinderen, destijds dertien, tien en één jaar oud, gaan niet meer naar school en leven op straat. “Ik moest gaan werken toen mijn vader overleed”, zegt de oudste. Hij werkt als afvalophaler.

Kinderen geëxecuteerd

“Kinderen lijden ernstig onder het besluit van president Duterte om drugsgebruikers aan te pakken”, zegt Carlos Conde, onderzoeker bij HRW. Daarbij vallen niet alleen doden onder mensen die ervan verdacht worden iets te maken te hebben met drugs, maar ook onder kinderen.

Mensenrechtenactivisten op de Filipijnen documenteerden 101 gevallen waarbij kinderen als omstander geëxecuteerd werden bij antidrugsoperaties tussen 2016 en 2018. Uit berichten in de media in 2019 en 2020 bleek dat er nog steeds doden vallen onder kinderen.

VN

Dat er geen steun is vanuit de overheid voor de nabestaanden, maakt de situatie voor deze kinderen extra moeilijk, zegt HRW. Daar komt bij dat de kinderen zelf vaak geen hulp durven te zoeken, vanwege het stigma van de “drugoorlog”.

In juni vorig jaar nam de VN-Mensenrechtenraad een resolutie aan waarmee de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten een onderzoek kon beginnen naar de mensenrechtensituatie op de Filipijnen. Het rapport hierover wordt naar verwachting komende maand gepresenteerd aan de Mensenrechtenraad in Genève.

Conde zegt dat de VN-Mensenrechtenraad druk moet uitoefenen op de Filipijnen om een einde te maken aan de dodelijke drugsoorlog. “Anders groeit er een hele generatie op die slachtoffer is van deze gewelddadige antidrugscampagne.”