“‘‘Israëls ramadanritueel: verhongeren, bombarderen, vernietigen’’

We naderen de laatste tien dagen van de gezegende maand ramadan, de meest spirituele en betekenisvolle nachten voor miljoenen moslims. In deze nachten ligt ‘laylatul qadr’, de nacht van het lot, waarin de eerste verzen van de Koran werden geopenbaard aan profeet Mohammed (vrede zij met hem) en waarin aanbidding telt als die van duizend maanden.

Dit is een periode waarin wij, moslims, onszelf zuiveren, dichter bij onze Schepper proberen te komen en ons onderdompelen in aanbidding en bezinning. Maar wat doen de Israëlische machthebbers nu moslims over de hele wereld hun nachten doorbrengen in toewijding, reflectie en smeekbeden? Ze doen precies wat ze traditiegetrouw doen: massamoorden plegen.

Dit is geen toevallige samenloop van omstandigheden, geen incident. Jaar na jaar wordt Gaza tijdens deze gezegende maand geteisterd Israëlisch geweld. Nog voor 7 oktober 2023 was het al een vaste prik: raketten op Gaza, luchtaanvallen op slapende gezinnen, het afsluiten van voedsel- en waterleveringen. De ramadan wordt door Israël keer op keer ontheiligd met bloedvergieten.

De wapenstilstand die geen wapenstilstand is

Dit jaar is het niet anders. Terwijl de wereld doet alsof er een staakt-het-vuren geldt, gaan de moordpartijen gewoon door. Israël laat geen humanitaire hulp meer toe in Gaza, waardoor voedsel en water schaars zijn. Elektriciteit – volledig onder Israëlische controle – wordt afgesloten, waardoor waterzuiveringssystemen uitvallen. De paar geïmproviseerde ziekenhuizen die nog overeind staan kunnen nauwelijks functioneren. En als kers op de taart, terwijl mensen slapen, bombarderen de zionisten opnieuw de burgerbevolking.

Tijdens de meest recente aanval, in de nacht van 17 op 18 maart 2025, zijn de grootste slachtoffers – zoals altijd – vrouwen en kinderen. De cijfers liegen er niet om: op het moment van schrijven zijn al meer dan 400 doden en honderden gewonden gevallen. En toch zal men – ook zoals altijd – proberen om deze realiteit te verdraaien, het geweld te relativeren of de schuld af te schuiven.

Geen excuus, geen duivel nodig

Als praktiserend moslim vast ik tijdens de ramadan. Voor ons gaat deze maand niet alleen over het onthouden van voedsel en drank, maar ook over spirituele zuivering. We geloven dat de duivel in deze periode vastgeketend is. Dat betekent dat de zonden die worden begaan niet langer op zijn influisteringen kunnen worden afgeschreven, maar volledig de verantwoordelijkheid van de mens zelf zijn.

En dat brengt me tot een pijnlijke, maar onmiskenbare conclusie: de gruweldaden die Israël nu begaat, kunnen niet worden toegeschreven aan een externe demon. Dit is geen ‘verleiding van het kwaad’. Dit is het werk van mensen die geen satan nodig hebben om hun bloeddorst te bevredigen.

Toch blijft de wereld naar 7 oktober 2023 wijzen als het ‘begin’ van dit zogenaamde conflict. Alsof er niet al decennialang sprake is van bezetting, apartheid en bloedbaden. Alsof de duizenden Palestijnen die al voor die datum zijn vermoord, niet bestonden.

De selectieve verontwaardiging van de wereld

Laten we deze hypocrisie blootleggen. Op 7 oktober 2023 voerde Hamas een aanval uit op Israël, wat Israël en het Westen aangrepen als het breken van een zogenaamd wapenstilstand. Dit bood Israël het perfecte voorwendsel om zijn bloedbad in Gaza te rechtvaardigen onder het mom van ‘zelfverdediging’. Westerse leiders schaarden zich hier direct achter, steunden Israëls zogenaamde recht op bescherming en schoven de Palestijnen zoals altijd in de rol van terroristen en antisemieten.

Gisteren, op 18 maart 2025, werd er onder een zogenaamd bestand opnieuw een massaslachting uitgevoerd. Als we de logica van de wereld volgen, heeft Hamas dan nu het volste recht op vergelding? Als Israël onder een bestand honderden burgers kan afslachten zonder consequenties, waarom zou dan niet hetzelfde gelden voor de Palestijnen?

Maar we weten allemaal hoe dit spel gespeeld wordt. Zelfverdediging is een privilege dat alleen wordt toegekend aan wit-zionistische onderdrukkers. De bezetter mag moorden zonder scrupules, terwijl de onderdrukten zelfs geen schreeuw van pijn mogen uiten zonder als ‘terrorist’ of ‘antisemiet’ te worden bestempeld.

De VN spreekt van genocide. Wat nu?

En nu? Nu spreekt zelfs de VN zich eindelijk uit en erkent wat Palestijnen al tientallen jaren schreeuwen: dit is geen conflict, dit is genocide. Een VN-commissie concludeerde dat Israël genocidale daden beging tegen Palestijnse vrouwen: ziekenhuizen die hen hielpen zwanger te raken werden gebombardeerd, waardoor onder meer 4000 embryo’s voor IVF-behandelingen werden vernietigd.

Israël blokkeert levensreddende middelen en medicijnen, waardoor Palestijnen sterven en maakt zich schuldig aan seksueel geweld, waarbij Palestijnen worden verkracht en sommigen zelfs verminkt worden aan hun geslachtsdelen.

En toch blijft de wereld toekijken. De stilte van westerse regeringen verraadt hun medeplichtigheid. De hypocrisie van de media, die spreken van ‘complexiteit’ terwijl Israël mensen afslacht, is walgelijk. En de zogenaamde verdedigers van mensenrechten? Hun dubbele moraal is ronduit ziekelijk.

Hoeveel onschuldige mensen moeten nog sterven voordat de wereld eindelijk ingrijpt?

Maar er is niets complex aan genocide. Dit is geen oorlog, geen ‘conflict’, maar een doelbewuste, systematische uitroeiing van een volk. Israël bombardeert baby’s, laat mensen verhongeren, vernietigt scholen en ziekenhuizen, en rechtvaardigt het met de holle retoriek van ‘zelfverdediging’.

Toch zien we eindelijk een kentering. De druk groeit, de maskers vallen. Meer dan 100 bekende Belgen hebben zich aangesloten bij de campagne I Speak Up For Palestine, een actie om de oorverdovende stilte te doorbreken en gerechtigheid te eisen. Meer dan 130 artiesten en influencers zetten hun naam onder een boodschap die allang gezegd had moeten worden.

Positief? Zeker. Maar laten we niet vergeten hoe lang velen van hen gezwegen hebben. Jarenlang waren ze muisstil, bang om hun carrière of reputatie te schaden, terwijl Palestijnen stierven. Waar was deze verontwaardiging toen de eerste ziekenhuizen werden gebombardeerd? Toen honger als wapen werd ingezet? Nu spreken ze zich eindelijk uit, maar misschien 76 jaar te laat.

Maar de geschiedenis zal zich deze periode herinneren. Net zoals we vandaag spreken over de genocide in Rwanda en de Holocaust, zal men op een dag ook spreken over de genocide op de Palestijnen. De enige vraag is: hoeveel onschuldige mensen moeten nog sterven voordat de wereld eindelijk ingrijpt?

Zoals profeet Mohammed (vrede zij met hem) zei: ‘De beste jihad is een woord van waarheid spreken tegen een tirannieke heerser.’ Met andere woorden: de grootste vorm van ‘jihad’ (strijd) is niet per se een gewapende strijd, maar de moed om de waarheid te spreken tegen onderdrukking en onrecht.

De wereld moet kiezen: wegkijken of handelen? De geschiedenis zal oordelen, onverbiddelijk en voor altijd.