“‘‘Onbegrijpelijk dat ons land Israëlische wapens importeert’’

Volgens de openbare omroep heeft België – ondanks de ongemeen gewelddadige Israëlische campagne in Gaza na de Hamasaanval van 7 oktober – nog verschillende wapencontracten afgesloten met Israëlische bedrijven alsof er geen vuiltje aan de lucht is: 109,5 ton munitie bij IMI (in handen van Elbit Systems), een pantservoertuig van het Israëlische dochterbedrijf van DSV, Elektrische onderdelen van Rafael, onderhoudscontracten met Israel Airospace Industries (IAI),...

Elbit, Rafael, IAI,… het zijn bedrijven die medeplichtig zijn aan het Israëlische bezettingsgeweld en grof geld verdienen aan mensenrechtenschendingen. Ze zijn nauw verbonden met de overheid. IAI en Rafael zijn zelfs Israëlische staatsbedrijven.

België voert zo wapens en munitie in van een land waar een extreemrechtse en openlijk racistische regering aan de macht is. De Israëlische autoriteiten worden er door internationale mensenrechtenorganisaties van beschuldigd een apartheidssysteem te hanteren die parallel loopt aan een koloniale bezettingspolitiek in de Palestijnse gebieden gebaseerd op illegale landroof.

Talloze Israëlische oorlogsmisdaden zijn uitvoerig gedocumenteerd en door mensenrechtenorganisaties aangeklaagd. Sinds het staakt-het-vuren in Gaza wordt de militaire repressie in de Westelijke Jordaanoever opgevoerd. Tegen de premier en de voormalige minister van Defensie van Israël heeft het Internationaal Strafhof een arrestatiebevel uitgevaardigd. Het Internationaal Gerechtshof legde dan weer voorlopige maatregelen af omwille van het risico op een genocide na een klacht van Zuid-Afrika.

Dat heeft blijkbaar geen impact op de houding van België, toch niet als het op handelen aankomt.

De ‘business as usual’-aanpak draagt ertoe bij dat Israël ongehinderd oorlogsmisdaden kan blijven plegen.

Op 18 september 2024 stemde ons land nochtans in met een resolutie van de Algemene Vergadering die stelt dat de Israëlische aanwezigheid in de Bezette Palestijnse Gebieden “onwettelijk” is en dat staten geen medewerking mogen verlenen aan deze illegale aanwezigheid. Wapens importeren van Israëlische bedrijven die hun producten vermarkten als “battlefield tested” is in tegenspraak met deze resolutie en kan gezien worden als assistentie verlenen aan een sector die het bezettingsgeweld mogelijk maakt. Israël is afhankelijk van de wapenexport om het eigen leger van moderne wapens te voorzien die het effectief uittest in de Palestijnse gebieden.

In 2023 boekte de Israëlische militaire industrie een omzet van 13 miljard dollar, een verdubbeling op amper vijf jaar tijd! Een kwart van de Israëlische wapenexport gaat naar de Europese Unie waar de vraag naar munitie en diverse wapensystemen, zoals luchtafweer en drones sinds de Russische invasie van Oekraïne sterk is toegenomen. Dergelijke aankopen legitimeren de controversiële marketingtechnieken van Israëlische wapenbedrijven en versterken hun positie omdat ze zo uitgebreid kunnen investeren in onderzoek en ontwikkeling wat hun competitiviteit ten goede komt.

Dat België en andere Europese landen wapens blijven importeren is onbegrijpelijk. De ‘business as usual’-aanpak draagt ertoe bij dat Israël ongehinderd oorlogsmisdaden kan blijven plegen.

Waarop wordt nog gewacht om een militair embargo in te stellen op zowel de invoer van Israëlische wapens in ons land als de wapenexport naar dat land?

Onze nieuwe minister van Defensie, Theo Francken, schuift de verantwoordelijkheid voor de militaire aankopen in Israël – overigens terecht – door naar zijn socialistische voorgangster Ludivine Dedonder van de Vivaldi-regering, maar ziet er in een eerste reactie schijnbaar zelf geen graten in om iets aan dat aankoopbeleid te veranderen. Volgens Francken is het juridisch niet evident omdat er geen sancties tegen Israël lopen en omdat Israël een ‘belangrijke handelspartner is als het gaat over militaire samenwerking en militaire leveringen’.

In het nieuwe regeerakkoord komt het woordje mensenrechten 15 keer voor. Zo staat er: ‘We verdedigen en promoten onze waarden, zoals democratie, mensenrechten en de rechtsstaat’. Er staat ook: ‘Een prioriteit is de strijd tegen straffeloosheid en België steunt internationale hoven (zoals ICC en ICJ) bij onderzoeken naar schendingen van internationaal recht’.

Westerse regeringen pakken graag uit met ‘democratische waarden’ en ‘mensenrechten’. Maar de holheid en selectiviteit daarvan is al lang gebleken in de weigering ook maar iets te veranderen aan het beleid tegenover Israël, want in de letterlijke woorden van Francken is Israël een belangrijke partner voor de militaire samenwerking. Als het de Belgische regering menens is met het respect voor de rechtsstaat en de mensenrechten, dan is de vraag waarop er nog gewacht wordt om een militair embargo in te stellen op zowel de invoer van Israëlische wapens in ons land als de wapenexport naar dat land. België kan dat soeverein beslissen.

Ludo De Brabander is woordvoerder van Vrede vzw